Spis treści
  1. I. Wprowadzenie (15m)
  2. II. Wybierz swoją własną przygodę (30m)
  3. III. Studia przypadków (50m)
  4. IV. Najlepsze praktyki (35m)
Resources

INSTRUKTAŻ „JAK ANGAŻOWAĆ ODBIORCÓW?”

Wyoming Public Media („Z całym szacunkiem, ale się nie zgadzam”)

W skład grupy wchodzili Douglas Gerard, Louise Carter-King, Alec Laub, Leah Vader, Lynne Huskinson, ks. Tom Fiske, Jessica Diaz, Jenny Nell Hartung, Mark Englert, senator Michael Von Flatern i Melodie Edwards. (Anna Rader / Wyoming Public Media)

Kiedy Donald Trump wygrał wybory prezydenckie w 2016 r., reporterka z Wyoming Public Media Melodie Edwards zdała sobie sprawę, że życie i praca w sercu regionu popierającego Trumpa nie pomogły jej przewidzieć wyniku. Czuła, że musi się dowiedzieć, jak słuchać ludzi ze społeczności w całym stanie, zwłaszcza tych, którzy nie czuli się komfortowo, wypowiadając swoje poglądy.

Tak narodził się cykl „Z całym szacunkiem, ale się nie zgadzam” – sposób na przedstawienie rozmów toczących się po drugiej stronie politycznej barykady na szereg trudnych zagadnień oraz wskazanie najlepszych praktyk ułatwiających częstsze przeprowadzanie tych trudnych rozmów. W ramach serii Edwards zorganizowała dyskusję społeczności w Gillette, małym miasteczku w hrabstwie Campbell w Wyoming, dotkniętym zwolnieniami z pracy, bezdomnością i biedą. Miasto było mocno podzielone pod pewnymi względami, z publicznymi demonstracjami, rasistowskimi przemówieniami, zbrodniami na tle nienawiści do muzułmanów oraz nalotami imigracyjnymi. Gillette znajduje się w hrabstwie Campbell, które miało największy odsetek głosów na Trumpa ze wszystkich hrabstw Wyoming.

W grudniu 2017 r. Edwards zwołała małą grupę, aby porozmawiać o tolerancji i budowaniu wspólnej wizji przyszłości Gillette. Słuchacze wyrazili przytłaczającą, czasami emocjonalną reakcję na tę historię. „Ludzie mówili, że są dumni z bycia mieszkańcami Wyoming” – wspomina.

NARZĘDZIA/TAKTYKA:

  • Ułatwiona dyskusja w małych grupach: Edwards zaprosiła 10 liderów społeczności reprezentujących pełne spektrum Gillette, aby usiedli przy stole, po czym omówili naprawę społeczności oraz wspólną wizję przyszłości. Rozmowa została nagrana (pełne nagranie opublikowane w internecie) i zmontowana w materiał radiowy.

CO DZIĘKI TEMU WIEMY? (PODPOWIEDZI)

  • Ostrożna rekrutacja: Edwards celowo wybierała źródła, szczególnie konserwatywne głosy, i uwzględniała odmienne poglądy, aby wyciągnąć ludzi z ich własnych baniek. Skontaktowała się z lokalnymi partiami republikańskimi i demokratycznymi, by uzyskać zalecenia dotyczące tego, kto powinien wziąć udział w wydarzeniu. Wybrani uczestnicy reprezentowali cały przekrój społeczności: od przywódców religijnych, przez polityków, po pracowników socjalnych i górników. Edwards zadbała o to, aby każdy miał przy stole przynajmniej jednego sojusznika (np. była tam więcej niż jedna kobieta i więcej niż jedna osoba z mniejszości etnicznej).
  • Ramowanie rozmowy: Edwards studiowała wiele badań na temat dyskursu obywatelskiego, aby łatwiej prowadzić dyskusje. Starannie kultywowała wśród uczestników poczucie, że są wzorami dla społeczności. W ramach przygotowań do wydarzenia utworzyła grupę e-mailową dla uczestników, zwracając się do nich wszystkich jako do liderów dyskursów obywatelskich oraz liderów społeczności, jak również mocno dbała o atmosferę współpracy. Ustaliła podstawowe zasady dotyczące tego, jak ludzie powinni ze sobą rozmawiać, i upewniła się, że zostały one przekazane z wyprzedzeniem, a także ponownie na początku rozmowy.
  • Wybór tematu/wątku: Przed wydarzeniem Edwards monitorowała lokalną rozmowę, w tym listy do redaktora lokalnej gazety, aby upewnić się, że trzyma rękę na pulsie. Pozwoliło jej to zidentyfikować kontrowersje, którymi ludzie się pasjonowali, zwłaszcza kwestie, którymi osoby z prawej i lewej strony wspólnie się interesowały i o których mogłyby razem dyskutować.
The Tennessean („Cena wzrostu i zmiany”; „Kultura w Tennessee”)

Your Voice Ohio